HOME, SWEET HOME

Ó longo  das últimas décadas, a pantasma de William Hendershoot reaparece de xeito irregular en distintos países e en distintas linguas, resistíndose á morte do mesmo xeito que as historias da literatura oral se resisten ó esquecemento. 

Todo comezou en 1945 cando un guión de Hendershoot se converte una película Home Sweet Home, estrenada na desaparecida sala One Hundred Tales, en  Los Angeles. A productora Columbia Pictures censura o guión, corta boa parte dos diálogos e cambia o final previsto por Hendershoot por un clásico happy end. Hendershoot non acode á estrea, moi pola contra, escribe tres artigos no Houston Herald denunciando o dominio das productoras sobre actores e guionistas.

Os artigos en contra de Columbia acaban volvéndose contra el. Durante o McCarthysmo, Hendershoot vese na obriga de fuxir a Europa.

O EXILIO EUROPEO

Sen case cartos nin máis oficio que o de escribir, adícase a ensinar inglés a fillos de familias acaudaladas. Tras catro anos de silencio por fin logra contactar con varios directores de cine europeo. Entre eles estaba tamén  Yan Kim Song, un ainda moi novo director surcoreano que percorría o vello continente na busca de imaxes e ideas para novos proxectos. Tras ler o guión de Home Sweet Home, Kim Song séntese feliz. Cree atopar a idea que occidente lle debía despois de anos viaxando polas súas terras. En non máis dun mes, o surcoreano estará preparado para mostrar ó mundo unha nova versión do clásico.

Hendershoot horrorizouse ó ver esta nova versión. Tal foi a súa decepción que decidiu retirarse a unha pequena vila do Mediterráeo francés a pensar e escribir. Sen albergar xa desexo nin esperanza de transformar algún dos seus guións en imaxes filmadas.

MORTE E PÉRDIDA DO SEU LEGADO

En 1974 morrerá nun terrible incendio onde se perderán case todos os seus escritos, incluido o guión de Home sweet home. Morto na pobreza e no exilio, sen familia coñecida nin grandes amigos, a obra de Hendershoot parecía condenada ó esquecemento ate que un director finés a recuperará para unha das suas películas.

Ariel Virtanen filmará de novo Home sweet home en 1984 pero nunha versión ben distinta.

Virtanen declarará que descubriu na primeira montaxe de Home Sweet Home un discurso de gran profundidade, perfectamente adaptable ó cinema experimental que practicaba. Rodou a nova versión utilizando soamente a cámara web do seu ordenador.
A partir de aquí aparecen unha serie de estudos sobre a obra de Hendershoot que o sitúan como un pioneiro do cine e como un pensador de gran calado, comparándoo incluso con Walter Benjamin. 
Aparecen ate 7 versións novas de Home Sweet Home entre 1994 y 1996 en tódolos formatos posibles: curtametraxe, animación, video-arte, relato breve... e se reanudan os estudos sobre a sua obra.
Sen embargo, na última década, o apelido Hendershoot parece de novo esgotado e non psemella claro que alguén vaia a continuar a súa historia.